Μεταξύ των ασθενών, μια σοβαρή εσφαλμένη αντίληψη είναι ότι οι ελμινθικοί ζουν μόνο στα έντερα. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί το γεγονός ότι τα παράσιτα στο ανθρώπινο αίμα είναι εξίσου ευρέως ευρέως ευρέως ευρύς με άλλους τύπους ελμινθιών. Η ταυτοποίηση και η έγκαιρη θεραπεία τέτοιων παθολογικών καταστάσεων απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή, αφού όταν μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος, μια μικρή υποδοχή μπορεί να χτυπήσει απολύτως οποιοδήποτε όργανο.
Τα συμπτώματα και οι οδυνηρές αισθήσεις που προκαλούν σκουλήκια στο αίμα στους ανθρώπους μπορεί να είναι διαφορετικά τόσο σε εκδηλώσεις όσο και στον βαθμό της σοβαρότητάς τους. Είναι σημαντικό να ξεκινήσετε έγκαιρα τη θεραπεία και να αποτρέψετε την περαιτέρω εξάπλωση των παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα, προκειμένου να αποφευχθούν έγκαιρα σύνθετες συνέπειες. Αρχικά, είναι απαραίτητο να μάθετε πώς εμφανίζονται τα σκουλήκια στο αίμα.
Τύποι παρασίτων που ρυθμίζουν την κυκλοφορία του αίματος
Τίποτα δεν είναι τόσο περίπλοκο από την παραγωγή της σωστής διαφορικής διάγνωσης ως τεράστια εξάπλωση των συμπτωμάτων που εκδηλώνονται σε ασθενείς με παράσιτα στο αίμα. Διάφοροι τύποι ελμινών προκαλούν διαφορετικά σημάδια. Σε περίπτωση λοίμωξης από σκουλήκια με αίμα ή αιμοφόρα αγγεία, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε πλήρη ιατρική εξέταση που θα βοηθήσει στον εντοπισμό του τύπου του παρασίτου και τον προσδιορισμό της επαρκούς θεραπείας της παθολογικής κατάστασης.
Υπάρχουν πολλά παράσιτα που είναι σε θέση να ζουν με ανθρώπινο αίμα:
- Babesia;
- ελονοσία plasmodium;
- Tripanosoma;
- Ankylostoma;
- Trichinella;
- Τοξοπλάσματα;
- Toksokara.
Οι περισσότεροι ελμινθικοί εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα μετά από ένα δάγκωμα εντόμων. Αυτά τα παράσιτα του κυκλοφορικού καναλιού είναι πιο επικίνδυνα για τα παιδιά. Επηρεάζουν τη σωστή ανάπτυξη των οργάνων, την ανάπτυξη ολόκληρου του οργανισμού και την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να ζήσουν με παράσιτα εδώ και χρόνια και να μην υποψιάζονται ότι έχουν μολυνθεί.
Γενικά συμπτώματα παρασιτικής δηλητηρίασης από αίμα
Κάθε μεμονωμένος τύπος παρασίτων στο ανθρώπινο αίμα έχει συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά μόνο για αυτή την ασθένεια.
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα σημάδια χαρακτηριστικά οποιουδήποτε τύπου ελμινθίου:
- αδυναμία;
- ζάλη, πονοκέφαλος.
- ναυτία, έμετος.
- Είναι δυνατόν να αυξηθεί η συνολική θερμοκρασία του σώματος.
- πόνους στα άκρα και όλο το σώμα.
- Οι επιθέσεις της απώλειας συνείδησης είναι δυνατές.
Όλα αυτά τα συμπτώματα είναι οι κύριες εκδηλώσεις της αυξημένης περιεκτικότητας σε τοξικές ουσίες στο σώμα. Κατά την πρώτη εμφάνισή τους, είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με ένα ιατρικό ίδρυμα όπου οι γιατροί θα διεξάγουν όλες τις απαραίτητες δοκιμές και διαγνωστικές διαδικασίες, οι οποίες θα καθορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την αιτία μιας τέτοιας κατάστασης.
Babesiosis: συμπτώματα, διάγνωση και θεραπεία
Το Babesia είναι μικρά παράσιτα που εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα μετά από ένα δάγκωμα ενός Ixodic tick. Αυτοί οι απλούστεροι οργανισμοί διεισδύουν γρήγορα στη μεμβράνη των ερυθροκυττάρων μέσα και ξεκινούν τον δύσκολο κύκλο ζωής τους. Η ασθένεια χρησιμοποιείται ευρέως σε ζεστές περιοχές όπου ζωντανά τα ακάρεα της οικογένειας Ixodes.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ασθένεια προχωρά χωρίς προφανή συμπτώματα τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά.
Ωστόσο, όταν εμφανίζεται η ασθένεια και αναπτύσσεται περαιτέρω, σημειώνονται τα χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά:
- αιμολυτική αναιμία.
- πυρετός στους 39-40 μοίρες.
- κρυάδα;
- αυξημένη εφίδρωση.
Παρόμοια συμπτώματα εμφανίζονται το αργότερο 4 εβδομάδες μετά το δάγκωμα του τσιμπούρι. Μετά την περίοδο επώασης, οι πιθανότητες αναγνώρισης της νόσου είναι πολύ υψηλότερες.
Η ασθένεια μπορεί να διαγνωστεί μόνο υπό τις συνθήκες εξειδικευμένων εργαστηρίων. Για το λόγο αυτό, δεν υπάρχουν τόσο πολλά δεδομένα σχετικά με την εξάπλωση της νόσου και τα συμπτώματά της.
Ωστόσο, ο θεράπιστος γιατρός πρέπει να λάβει διάφορα μέτρα για τον εντοπισμό παθογόνων αλλοδαπών πράκτορων στο σώμα του ασθενούς:
- Γενική εξέταση αίματος.
- Ορολογικές εξετάσεις για αντισώματα στις γυναίκες.
- αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης.
- Μικροσκοπική εξέταση του επιχρίσματος αίματος (χρώση με υμί).
Η θεραπεία διεξάγεται κυρίως με αντιπαροζωικά φάρμακα. Συνήθως, η πορεία της λήψης τέτοιων κεφαλαίων δεν διαρκεί περισσότερο από 10 ημέρες, αλλά μπορεί να συνεχιστεί σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα μορφή της νόσου. Η θεραπεία των ασυμπτωματικών ασθενών διεξάγεται μόνο όταν ο αιτιολογικός παράγοντας της babusiosis ανιχνεύεται στο αίμα κατά τη διάρκεια της ανάλυσης, η οποία πραγματοποιείται λίγους μήνες μετά την αρχική ανίχνευση, όταν η ασθένεια που παρευρίσκεται ήταν επαναλαμβανόμενη.
Tripanosomosis: συμπτώματα, διάγνωση, θεραπεία
Η τριπανοσωμαίωση, ή έτσι -που ονομάζεται υπνηλία ασθένεια, είναι ευρέως διαδεδομένη σε χώρες του τροπικού και υποτροπικού κλίματος και σπάνια βρίσκεται σε εύκρατα γεωγραφικά πλάτη. Ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου είναι ένα tripanosome. Αυτό είναι ένα μικρό παράσιτο. Αφού εξέτασε τη φωτογραφία του παρασίτου που έγινε χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, μπορείτε να διακρίνετε μαστίγια και μια μεμβράνη σε όλο το μήκος του απλούστερου σώματος.
Η ασθένεια και τα συμπτώματά της αναπτύσσονται σε δύο πλήρη στάδια. Στο πρώτο στάδιο, το παράσιτο διεισδύει σε ανθρώπινα ερυθρά αιμοσφαίρια και αρχίζει την ενεργό αναπαραγωγή του.
Αυτό το στάδιο μπορεί να αναγνωριστεί από τα ακόλουθα σημάδια:
- περιόδους πυρετού έως 7 ημέρες.
- πονοκεφάλους, αδυναμία.
- πόνο στις αρθρώσεις και άκρα.
- σοβαρή κνησμό.
- Η εμφάνιση των κόκκινων καυσαερίων στη θέση των φλεγμονώδους λεμφαδένων.
Στο δεύτερο στάδιο της νόσου, το τριπανοσωματικό διεισδύει στο κεντρικό νευρικό σύστημα μέσω του αιματοεγκεφαλικού φραγμού. Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από σοβαρό μειωμένο κύκλο ύπνου και αφύπνισης - το κύριο σύμπτωμα της νόσου.
Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστεί στον ασθενή στο δεύτερο στάδιο της νυσταγμένης ασθένειας:
- θολή συνείδηση.
- μυϊκή τρόμο, αδυναμία?
- παραλυμένα άκρα.
- απάθεια;
- ευερέθιστο;
- Επιθετικότητα σε σχέση με τους άλλους.
Είναι απαραίτητο να ξεκινήσετε τη θεραπεία το συντομότερο δυνατό, διαφορετικά δεν είναι το πιο ευνοϊκό αποτέλεσμα. Προχωράει, η ασθένεια οδηγεί στην εμφάνιση της αποτυχίας οργάνων πολλών συστημάτων σώματος ταυτόχρονα, η συνέπεια του οποίου είναι ο θάνατος του ασθενούς.
Η διάγνωση της νόσου του υπνηλία βασίζεται στα συμπτώματα του ασθενούς και των μικροβιολογικών μελετών για την παρουσία του Τρίνου στο αίμα, την λεμφαδένα και το πυώδιο υγρό που λαμβάνεται από το Shancra. Με θετικά δείγματα, η θεραπεία συνταγογραφείται επειγόντως.
Μια καλή πρόγνωση μπορεί να γίνει όταν η ασθένεια μπορεί να ανιχνευθεί στο αιμολυτικό στάδιο. Αυτή τη στιγμή συνταγογραφούνται αρκετά τοξικά φάρμακα, αλλά γενικά, η θεραπεία είναι καλά ανεκτή από το σώμα του ασθενούς.
Ωστόσο, όταν η ασθένεια καταφέρνει να αναγνωρίσει μόνο στο δεύτερο στάδιο, η πρόγνωση δεν είναι πάντα παρηγορητική. Για να αντιμετωπιστεί μια τέτοια παθολογική κατάσταση, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν σοβαρά, τοξικά φάρμακα που μπορούν να διεισδύσουν μέσω του προστατευτικού φραγμού του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Ελονοσία: συμπτώματα και θεραπεία
Η μόλυνση με ελονοσία πλασμοδίου συμβαίνει μέσω δάγκωμα κουνουπιών. Μέσα από τους σιελογόνους αδένες των θηλυκών, το παράσιτο διεισδύει στην κυκλοφορία του αίματος ενός ατόμου, μεταφέρεται με ροή αίματος στο ήπαρ, όπου περνάει τα πρώτα στάδια της μεταμόρφωσης και στη συνέχεια εισέρχεται και πάλι στην κυκλοφορία του αίματος και επηρεάζει τα ερυθρά αιμοσφαίρια.
Η περίοδος επώασης της νόσου διαρκεί έως και 25 ημέρες. Στη συνέχεια εκδηλώνονται τα πρώτα συμπτώματα της ελονοσίας:
- μια απότομη αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος.
- πονοκέφαλος, αδυναμία.
- αιμολυτική αναιμία.
- κίτρινο του δέρματος.
- ναυτία, έμετος.
- πόνος των αρθρώσεων, πόνους σε όλο το σώμα.
- περιόδους σπασμών.
- Η εμφάνιση προϊόντων της καταστροφής των ερυθρών αιμοσφαιρίων στα ούρα.
Βασικά, η ασθένεια είναι ευρέως διαδεδομένη σε ζεστές και καυτές περιοχές, οπότε η διάγνωσή της βασίζεται μόνο στα συμπτώματα και το ιστορικό της ζωής του ασθενούς που εκδηλώθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Το συχνό ταξίδι στις ισημερινές χώρες μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη της νόσου. Επιπλέον, πραγματοποιούνται τυποποιημένες εξετάσεις αίματος και μικροβιολογική εξέταση των σωματικών υγρών.
Η θεραπεία συνταγογραφείται ανάλογα με τον τύπο της νόσου και τη σοβαρότητά της και διεξάγεται κυρίως χρησιμοποιώντας αντιμαλατικά φάρμακα.
Ακυλοστόμωση: συμπτώματα, διάγνωση και θεραπεία
Τα παράσιτα που προκαλούν την ασθένεια ζουν στα γονίδια των εντέρων και τροφοδοτούν τα κύτταρα του αίματος του σώματος του κυρίου. Τα σκουλήκια διεισδύουν μέσα από το δέρμα ενός ατόμου και αρχίζουν τη μετανάστευση στα έντερα. Κατά τη διαδικασία της μετακίνησης γύρω από το σώμα, τα παράσιτα με ροή αίματος πέφτουν στους πνεύμονες, στη συνέχεια περνούν κατά μήκος των βρόγχων στην τραχεία και στην ανώτερη αναπνευστική οδό, όπου προκαλούν ένα αντανακλαστικό κατάποσης και έτσι φτάνουν στα έντερα στους τοίχους των οποίων σταθεροποιούνται.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα σκουλήκια των σκουληκιών δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσουν με επιτυχία τη μετανάστευσή τους και να παραμένουν κάτω από το δέρμα ενός ατόμου. Στη φωτογραφία, μια παρόμοια διαδικασία μοιάζει με μικρά, λεπτά φίδια κάτω από το δέρμα του ασθενούς.
Τρώγοντας αίμα, τα σκουλήκια προκαλούν την ανάπτυξη της αναιμίας της ανεπάρκειας σιδήρου σε ένα μολυσμένο άτομο. Το πιο επικίνδυνο όταν τα σκουλήκια διεισδύουν στο σώμα των παιδιών. Η έλλειψη σιδήρου, πρωτεΐνης και άλλων απαραίτητων συστατικών για την ανάπτυξη ενός παιδιού μπορεί να προκαλέσει διανοητική καθυστέρηση, καθυστέρηση ανάπτυξης και φυσική κατωτερότητα.
Τα κύρια συμπτώματα της αγκυλοστομής:
- Αναιμία από ανεπάρκεια σιδήρου.
- περιόδους πυρετού.
- πόνος στην κοιλιά.
- ναυτία, έμετος.
- διάρροια, δυσκοιλιότητα.
- σοβαρή απώλεια σωματικού βάρους.
- Είναι δυνατή η βήχα, οι μολυσματικές ασθένειες της ανώτερης αναπνευστικής οδού κατά τη μετανάστευση των προνυμφών του παρασίτου είναι δυνατές.
Μεταξύ των διαγνωστικών μέτρων, μια γενική εξέταση αίματος, η ανάλυση των περιττωμάτων και των ούρων, διακρίνεται μια υπερηχογραφική εξέταση του πεπτικού συστήματος. Η ταυτοποίηση των παρασίτων καθίσταται ένας καλός λόγος για την έναρξη της άμεσης θεραπείας και της πρόληψης των παθολογικών καταστάσεων που σχετίζονται με την εξασθενημένη λειτουργία των αναπνευστικών, πεπτικών και κυκλοφορικών συστημάτων του σώματος του ασθενούς.
Η θεραπεία διεξάγεται με μία πρόσληψη ενός ανθελμμινθικού φαρμάκου. Η θεραπεία συμπληρώνεται με τη χρήση συμπλοκών βιταμινών και ορυκτών, επιτρέποντας την εξομάλυνση των συνεπειών της ανεπάρκειας της αιμοσφαιρίνης.
Toxocarosis: συμπτώματα και θεραπεία
Οι αιτιολογικοί παράγοντες αυτής της νόσου είναι στρογγυλά ελμινθλικά, τα οποία ένα άτομο μπορεί να πάρει μετά από παρατεταμένη επικοινωνία με κατοικίδια ζώα που δεν έχουν περάσει αποτρεπτικά, όταν τρώνε άπλυτα λαχανικά και φρούτα. Το ανθρώπινο σώμα γίνεται ένας ενδιάμεσος οικοδεσπότης του παρασίτου.
Εξαγωγή στα έντερα, προνύμφες από τα αυγά και αρχίζουν να "τρυπούν" το εντερικό τοίχωμα, διεισδύοντας στην κυκλοφορία του αίματος. Με τη ροή του αίματος, οι ελμινθές μεταναστεύουν σε οποιοδήποτε σύστημα του ανθρώπινου σώματος. Το αποτέλεσμα της μετανάστευσης των σκουληκιών είναι το σοβαρό μειωμένο ήπαρ, η καρδιά, το κεντρικό νευρικό σύστημα και τα όργανα της όρασης.
Τα κύρια συμπτώματα της λοίμωξης των τοξοκράλων του σώματος:
- αύξηση της συνολικής θερμοκρασίας του σώματος ·
- την εμφάνιση σοβαρού πόνου στην κοιλιά.
- αδυναμία, ζάλη.
- την εμφάνιση ενός αλλεργικού εξάνθημα στο δέρμα.
- Ισχυρό βήχα τη νύχτα.
- Σπασμούς, μύες και πόνο στις αρθρώσεις.
Η διάγνωση της νόσου είναι αρκετά δύσκολη. Είναι απαραίτητο να διεξαχθούν σοβαρές μικροβιολογικές, αλλεργολογικές δοκιμές για τις οποίες απαιτούνται εξειδικευμένο εργαστήριο:
- αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης.
- Ανοσοπροσροφητική ανάλυση.
- Ορολογικές δοκιμές ·
- υπερηχογράφημα εξέταση των οργάνων ·
- Μαγνητικός συντονισμός και υπολογιστική τομογραφία.
Η σοβαρή ανθελμινθική θεραπεία πραγματοποιείται μόνο όταν ανιχνεύεται σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο, ο καρδιακός μυς του ασθενούς. Πολύ συχνά η ασθένεια περνά ανεξάρτητα, αφού το στάδιο των προνυμφών δεν μπορεί να εξελιχθεί σε ενήλικα άτομο στο σώμα ενός ενδιάμεσου ξενιστή.
Ωστόσο, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η βλάβη ότι τα μεταναστευτικά σκουλήκια μπορούν να προκαλέσουν τον ασθενή. Είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί υποστηρικτική θεραπεία και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη της ανάπτυξης σοβαρών παθολογικών διεργασιών στο ήπαρ, τα καρδιαγγειακά και άλλα όργανα.
Σύναψη
Οποιαδήποτε παράσιτα είναι επικίνδυνα για το ανθρώπινο σώμα. Εάν προκύψουν ερωτήσεις, "Τι παρασίτες ζουν ή χρησιμοποιούν το αίμα ως σύστημα μεταφοράς", "Πώς να το καθορίσετε σωστά ή όχι", "Πώς να τα αντιμετωπίσετε και τι να λάβετε", τότε είναι καλύτερο να επικοινωνήσετε με έναν παρασιολόγο και να μην κάνετε ανεξάρτητες αποφάσεις. Η θεραπεία και η πρόληψη των παρασιτικών ασθενειών είναι μια απόφαση που πρέπει να λάβει ένας ειδικευμένος γιατρός.